سلامت نیوز: یک فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: تفاوت گذاشتن والدین بین فرزندان باعث ایجاد حس حقارت در یکی و حس خود بزرگ بینی در دیگری می شود که همین موضوع می تواند سبب بروز حسادت شود.

دکتر سیدمحمدرضا صدرعاملی ضمن بیان این مطلب گفت: حسادت نوعی ناراحتی از شخصی است که دارای امتیازات و موفقیت های بیشتری نسبت به طرف مقابل خود است و این احساس می تواند در بین فرزندان یک خانواده به طور معمول دیده شود به عبارتی دیگر زمانی که حضور فرزندی دیگر در خانواده سبب کم شدن توجه به فرزند بزرگتر و یا کوچکتر شود و فرزندان به مقایسه یکدیگر بپردازند ، این احساس حسادت می تواند بروز کند.

وی افزود: والدین باید برای جلوگیری از چنین احساسی در کودک، مراقب رفتار خود باشند به گونه ای که به تصدیق حس کودکان پرداخته و به جای تحقیر کردن آنها، سعی کنند آنها را حمایت و تقویت کنند چرا که برخورد تحقیر آمیز با احساس کودک می تواند زمینه حسادت را در او ایجاد کند. در جهت فرمانبردار بودن کودک، تشویق با مقایسه کردن کاری نادرست بوده و چنین برخوردهایی احساس تنفر و حسادت را در فرزندان به خصوص فرزندان کوچکتر تقویت می کند.

این متخصص اعصاب و روان توصیه کرد: والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا نقاط قوت خود را بشناسد. همچنین به وی کمک کنند تا بدون مقایسه خود با دیگران توانایی های خود را به کار گیرد.

دکتر صدرعاملی خاطرنشان ساخت: هرگونه شرایطی که این احساس را در کودکی ایجاد کند که نسبت به توانایی های خود دچار خود کم بینی شود و دیگران را دارای توانایی های بالاتر از خود بداند، می تواند عاملی برای بروز احساس حسادت در کودکان و در کنار آن رفتارهای پرخاشگرانه، لجبازی و عدم فرمانبرداری از والدین را ایجاد کند.

زندگی معنوی ما مثل بازی شطرنج است اگر لحظه ای غفلت کنی چنان کیش و مات می شوی که راهی به رهایی نخواهی داشت، یا باید کیش و مات شوی یا کیش و مات کنی، شیطان رقیب قدری است دام های پیچیده و تو در تویی دارد نباید در دامش افتاد چرا که معلوم نیست راهی به رهایی باشد یا نه ؟

نمیدانم شما چقدر از دست شیطان عصبانی هستید ؟ نمی دانم به شما چقدر پیله می کند تا آخر کاری که نباید از شما سر بزند؟ من که دیگر از دستش عاصی شده ام یک لحظه نیست که رهایم کند مگر وقتی که کار خودش را کرد و نتیجه دلخواهش را گرفت ،وقتی در مقابلش احساس ناتوانی می کنم به خدا می گویم : خدایا چرا شیطان را آفریدی؟ چرا هر بار شکستم می دهد؟

بعد با خودم می گویم خداوند متعال حکیم است کار بیهوده و مضر انجام نمی دهد، اگر من ضعیفم و قاعده را به شیطان می بازم مشکل خدا نیست مشکل من است و بس .

مگر پیامبران و امامان شیطان نداشتند؟ مگر آیت الله بهجت ها و امام خمینی ها شیطان نداشتند؟ اصلا چرا راه دور می رویم مگر بعضی از همین دوستان ما شیطان ندارند ؟ چرا این خطاهایی که از ما سر میزند از آن ها سر نمی زند ؟ مگر آن ها دلشان نمی خواهد مثلا جلب توجه کنند نماز نخوانند و استراحت کنند و … پس چرا گوش به شیطانشان نمی دهند؟

حسین بن على ( ع )

امام سوم شیعیان،شهید كربلا و خون خدا،كه نهضت عاشورا بر محور فداكارى و جان فشانى آن حضرت شكل گرفت و تاریخ بشرى را سرشار از حماسه و ایثار كرد و درس آزادگى و عزت به انسان داد و با خون خویش كه در كربلا ریخت،درخت اسلام آبیارى شد و امت مسلمان بیدار گشت. سومین امام معصوم، در سوم (یا چهارم) شعبان سال چهارم هجرى در شهر مدینه دیده به جهان گشود. او دومین ثمره پیوند فرخنده حضرت على (ع) و حضرت فاطمه ( س ) دختر پیامبر اسلام (ص) بود. رسول خدا «ص» نام فرزند حضرت زهرا «ع» را «حسین» نهاد.وى مورد علاقه شدید پیامبر خدا «ص» بود و آن حضرت در باره او فرمود: «حسین منى و انا من حسین...».

حسین بن على (ع) مدت شش سال از دوران كودكى خود را در زمان جد بزرگوار خود سپرى كرد و پس از آن حضرت، مدت سى سال در كنار پدرش امیرمومنان حضرت علی (ع) زندگى كرد و در حوادث مهم دوران خلافت ایشان به صورت فعال شركت داشت . پس از شهادت امیر مومنان حضرت علی ( ع ) (در سال 40هجرى) امامت به حسن بن على «ع» رسید ، همچون سربازى مطیع رهبر و مولاى خویش و همراه برادر بود . پس از انعقاد پیمان صلح،با برادرش و بقیه اهل بیت «ع» به مدینه آمدند . مدت ده سال در صحنه سیاسى و اجتماعى در كنار برادر بزرگ خود حسن بن على (ع) قرار داشت و پس از شهادت امام حسن(ع) (در سال 50هجرى) بار امامت به دوش سید الشهدا قرار گرفت در آن دوران ده ساله كه معاویه بر حكومت مسلط بود، امام حسین«ع»همواره یكى از معترضین سرسخت نسبت به سیاستهاى معاویه و دستگیریها و قتلهاى او بود و نامه‏هاى متعددى در انتقاد از رویه معاویه در كشتن یاران وفادار به حضرت على «ع» بودند و پیرامون اعمال ناپسند دیگر او نوشت.

بقیه در ادامه مطلب...